ในวันนี้จะได้นำธรรมะ 2 ข้อ คือความเป็นผู้รุ่งเรืองด้วยปัญญานี้เป็นข้อที่ 1 ข้อที่ 2 ผู้ชื่อว่าเป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้ง 2 ประการนี้เป็นเครื่องประกาศความเคารพนับถือที่มีอยู่ในใจของเรา ว่าพระพุทธศาสนาคือพระพุทธเจ้านั้นอุบัติขึ้นในโลกอย่างไร พระพุทธเจ้าที่ได้อุบัติขึ้นมาสู่โลกนี้นั้น มีความมุ่งหมายก็เพื่อที่จะปลดเปลื้องความทุกข์ยากของเราทั้งหลาย จึงได้ทรงแสดงหลักการวิธีการและปฏิบัติการให้เป็นแนวทางของผู้ปฎิบัติเพื่อให้ได้รับการพ้นจากความทุกข์ยาก ในประการแรก พระองค์ทรงปลดเปลื้องพระองค์เองให้พ้นจากความทุกข์ก่อน และก็ได้ทรงใช้วิธีการที่พระองค์ทรงค้นพบนั้นมาสั่งสอนพวกเราทั้งหลาย ด้วยความมุ่งหมายก็เพื่อจะให้ผู้ฟังนั้นเป็นผู้รู้เท่าเทียมกับพระองค์ด้วยความประสงค์ว่าให้รู้ว่านี้ความทุกข์ นี้เป็นเหตุที่จะให้เกิดความทุกข์ นี้เป็นทางที่จะให้ดับทุกข์ นี้เป็นข้อปฏิบัติที่จะให้ถึงความดับทุกข์นั้น สรุปเรียกว่าอริยสัจ 4 ประการ ผู้ใดรู้อริยสัจทั้ง 4 ประการนี้แล้ว เรียกผู้นั้นได้ว่าเป็นพุทธะ ผู้ที่รู้ก่อนผู้อื่นโดยที่ไม่มีใครมาสั่งสอนเรียกว่า สัมมาสัมพุทธะ ผู้ที่รู้ตามพระองค์เรียกว่าอนุพุทธะหรือสาวกพุทธะ ทั้งสาวกพุทธะและสัมมาสัมพุทธะนี้ก็อยู่ในฐานะของพุทโธ คือผู้รู้เช่นเดียวกัน เมื่อผู้รู้ทั้ง 2 ประการคือสัมมาสัมพุทธะและสาวกพุทธะเกิดขึ้น เรียกได้ว่าพระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นแล้วในโลก เมื่อพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นในโลกแล้ว โลกของเราก็ได้รับความสว่างไสวจากคำสอนที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้นั้นเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่อุทัยหรืออุบัติขึ้น ย่อมกำจัดความมืดของโลกได้ฉันนั้น เมื่อพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นเหมือนกับดวงอาทิตย์ให้แสงสว่างแก่โลก ผู้ที่อยู่ในโลกก็ได้รับประโยชน์จากแสงสว่างนั้นๆ ผู้ที่ได้รับประโยชน์จากแสงสว่างเรียกว่าสาวก หน้าที่ของสาวกนั้นมีอยู่อย่างเดียวคือฟังธรรมะคำสอนของท่านแล้วนำมาปฏิบัติ การศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้วได้รับความรู้ความเข้าใจเรียกว่า ปริยัติ คือการศึกษา นำความรู้ที่ได้จากการศึกษานั้นมาปฏิบัติเรียกว่าปฏิบัติธรรม ผลได้รับจากการปฏิบัตินั้นเรียกว่าปฏิเวธ เพราะฉะนั้นการศึกษาพระพุทธศาสนาให้ได้ประโยชน์ ต้องนำมาพัฒนาตนเองให้เกิดความรู้ความเข้าใจอย่างแท้จริงเราก็จะเป็นผู้นับเนื่องในพุทธะ เป็นผู้ได้รับประโยชน์จากพุทธะเหมือนคนที่มีตาดี ย่อมรู้จักแสงสว่างฉันนั้น เพราะฉะนั้นผู้ที่ได้นามว่าสาวกของพระพุทธเจ้านั้น มีหน้าที่ๆจะต้องเพิ่มเติมอีกอย่างหนึ่ง คือสร้างปัญญาความรู้จริงให้เกิดขึ้นกับตนเอง ปัญญาที่จะเกิดขึ้นกับตนเองได้นั้น ต้องอาศัยสติเป็นพื้นฐาน สติแปลว่าความระลึกได้หรือรู้สึกตัว